Laatste reisverslag vanuit Australie

Nadat we uit Alice Springs zijn vertrokken, zijn we via een 4X4W track vertrokken richting Yulara waar de Uluru licht, dit is de oorspronkele benaming voor de Ayers Rock.
De gorge waar we doorheen gingen was veel rul zand en moeilijk te berijden, maar natuurlijk trok de auto van Jildert zich er goed doorheen. Een geweldige ervaring (alweer) door de gorge (splitsing tussen de rotsen) waar je goed kon zien hoe hoog het water kwam wanneer er veel regen valt en hoe sterk het water is kon je goed zien aan wat er allemaal achter was gebleven door de stroming. Indrukwekkende rotspartijen rondom ons. De tocht duurde ruim 4 uren door de gorge en toen moesten we nog ruim 2 en half uur reizen naar Yulara, was toch een hele zit. We kwamen om 19:30 uur aan in Yulara in het Ayers Rock Resort. Prachtige appartementen in een schitterende omgeving, dus na een lekkere borrel op het terras met live muziek (heel gezellig) hebben we hier heerlijk geslapen.
En dan de volgende dag op naar de Uluru. Wanneer je dan die grote berg ziet is heel indrukwekkend, zelfs zonder de zo beroemde sunset. En dan te weten dat het grootste gedeelte onder de grond ligt (6 km). De jongens moesten eerst aan de auto sleutelen omdat deze nogal een raar geluid in de wielbak had. We hadden natuurlijk nogal ruig gebied gehad de dag ervoor. Maar gelukkig na een anderhalf uur konden we toch onze weg vervolgen.
We kwamen aan onderaan de Uluru en dan zie je pas hoe deze er echt uitziet, geweldig. Wanneer je de geschiedenis van deze rots weet en begrijpt, krijg je er veel respect voor en laat je het wel om deze te beklimmen. (helaas waren er toch nog veel mensen die dit wel deden).
Hier hebben we een wandeling gemaakt langs de caves waar de mannen en vrouwen destijds apart leefden. De mannen waren voor de jacht en de vrouwen verantwoordelijk voor de kinderen en het voedsel.
Het was nog te vroeg om al te wachten op de sunset en daarom zijn we eerst richting de Olga’s vertrokken. Deze rotsen zijn minder bekend dan de Uluru maar zijn mogelijk nog mooier en groter. Helaas door de autopech, hadden we hier niet voldoende tijd meer om een rondwandeling te maken omdat we op tijd voor de sunset bij de Uluru wilden zijn.
Omdat het nogal bewolkt was, waren we een beetje bang dat het grote wonder van deze rots niet goed te zien zou zijn. Maar uiteindelijk…………………wat geweldig mooi. De rots begon plotseling van onderuit een rode gloed te krijgen en kreeg toen zo een prachige rode gloed, dit moet je echt een keer gezien hebben.

Terug op het resort hebben ter afsluiting nog een lekkere bbq op het terras genoten met alweer live muziek, wederom weer een geweldige dag.

En dan de laatste bestemming van onze track, Coober Pedy. Het plan was eerst om deze trip nog te overnachten in Marla, maar we hebben besloten om in een stuk door te rijden.
In Coober Pedy hadden we ook twee overnachtingen en wel in het Mud Hotel.
Helaas waren er nogal wat winkeltjes gesloten, omdat opal steeds vaker online wordt verhandeld. Ook nogal wat souvenir stores zijn hier gesloten omdat er niet veel toeristen komen in deze periode.
Maar natuurlijk kom je hoofdzakelijk voor de omgeving, eigenlijk heel vreemd en bizar. Men leeft hier voornamelijk ondergronds, dat wil zeggen in de rotsen, omdat het hier de meeste tijd van het jaar bloedheet is.
We hebben een ondergrondse woning bezocht, die door twee vrouwen was gebouwd, prachtig om te zien hoe men hier leeft. Ook de kerken zijn natuurlijk in de rotsen gebouwd en die moesten we ook bekijken.
Uiteindelijk kregen we nog een tip om de voormalige woning/kroeg van Crocodile Harry te gaan bezoeken. Zo maf. Hier zijn toch wilde feesten gehouden, dat was nog te zien aan de inrichting en foto’s die er zijn achtergebleven. Het leek net of zou Harry zo binnen stappen. De toeristen die ook deze kroeg hebben gevonden laten hier een souvenir van henzelf achter, zoals foto’s, oude ID kaarten, visitekaartjes en dan niet te vergeten de bh’s en vele slipjes. Hier hebben we dan ook een hele tijd rondgestruind, prachtig.

Ja en toen kwam toch echt het punt om weer te vertrekken richting Telowie na deze prachtige, geweldige, super reis. De 600 km vanaf Coober Pedy viel uiteindelijk toch wel weer mee, zoals ook de andere afstanden (in totaal zo’n 3500 km) het grootste deel dirt road.
Jildert en Jaap wilden de laatste dag toch nog even wat klussen als afsluiting om daarna om een uur of twee weer naar Adelaide terug te reizen, maar het kreeg nog een klein staartje.
Jaap wilde een houten paal uit de grond trekken, maar omdat deze afbrak kreeg Jaap deze tegen zijn hoofd. Het bloedde verschrikkelijk en Jildert heeft het eerst schoon gemaakt en verbonden. Maar nadat Jaap zich gedoucht had, zagen we dat het toch ernstiger was dan we eerst dachten. Dus hebben we alles ingepakt om naar huis te gaan en zijn eerst via het ziekenhuis in Port Pirie gegaan. Jaap had toch een flinke hoofdwond die behandeld moest worden. Het is gelijmd en gelukkig heeft hij er weinig last van gehad.

Gisteren zijn we nog met z’n vieren naar Glenelg geweest naar het strand en even gewinkeld.
Nog een paar dagen en dan vliegen we donderdag weer terug naar Nederland.